Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Το Ιστορικό της Κρίσης των Ιμίων

Με αφορμή τη συμπλήρωση 18 χρόνων από τα γεγονότα Ιανουαρίου 1996, σας παρουσιάζουμε ένα μικρό αφιέρωμα από το ιστορικό της κρίσης των Ιμίων, καθόσον το οφείλουμε και λόγω του ονόματος του κτήματος.
Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα, φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα ένοπλης αντιπαράθεσης. Το επεισόδιο εντάσσεται στο πλαίσιο των ελληνο- τουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, που εμφανίσθηκαν δυναμικά στο προσκήνιο μετά τη Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα αναγνωρίζει ως μόνη διαφορά της με τη γείτονα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, ενώ η Τουρκία θέτει τα θέματα του εναερίου χώρου (αναγνωρίζει 6 και όχι 10 μίλια), του FIR Αθηνών, της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αιγαίου και με την κρίση των Ιμίων το καθεστώς κάποιων βραχονησίδων («Γκρίζες Ζώνες»). 
Τα Ίμια (Καρντάκ στα τουρκικά) είναι ....

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Το Έθιμο της Σάγια στους Ασκητές Ν. Ροδόπης

Την Παραμονή των Θεοφανείων ο Σύλλογος Καππαδοκών & Μικρασιατών Νομού Ροδόπης «Ο Μέγας Βασίλειος» και ο σύλλογος γυναικών Ασκητών πραγματοποιούν κάθε χρόνο την αναβίωση του εθίμου της Σάγια (πυράς).
Το έθιμο το έφεραν «από την πατρίδα, στη νέα πατρίδα» οι 35 οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στους Ασκητές από τα χωριά Αναργυράσιο (Αγιρνάς) και τον Ταξιάρχη (Τασιάρχ) της Καισαρείας.
Το έθιμο της σάγια (πυράς) αναβιώνει και τελείται στους Ασκητές Ν. Ροδόπης από τους Καππαδόκες κάθε χρόνο την παραμονή των Θεοφανείων στις 5 Ιανουαρίου.
Είναι ένα προχριστιανικό έθιμο το οποίο όμως προσαρμόσθηκε, εντάχθηκε και αφομοιώθηκε στη Χριστιανική θρησκεία μας στην Καππαδοκία και ετηρείτο και ετελείτο εκεί ανελλιπώς, αποτελώντας μέρος της θρησκευτικής μας λατρείας.
Από τους κατοίκους του χωριού συγκεντρώνεται από νωρίς μεγάλη ποσότητα από κλαδιά και ξύλα στην πλατεία του χωριού, δίπλα στο ναό του Αγ. Γεωργίου. Τα ξύλα αυτά τοποθετούνται σαν ένας τεράστιος κώνος. Σε τέσσερα σημεία του κώνου αυτού, σταυρωτά , τοποθετούνται προσανάμματα.
Κατά τη διάρκεια του εσπερινού που τελείται στο ναό, διενεργείται από την εκκλησιαστική επιτροπή πλειοδοτικός διαγωνισμός υπέρ του ναού και όποιος προσφέρει τη μεγαλύτερη ενίσχυση, αποκτά το προνόμιο να ανάψει τη φωτιά στα τέσσερα σημεία του σωρού.
Μετά τον εσπερινό, ο ιερέας ευλογεί το σωρό και τον εκλεκτό που θα ανάψει τη φωτιά.
Δημιουργείται μια τεράστια πυρά που φωτίζει όλη την πλατεία (ήδη έχει νυχτώσει) και γύρω από τη φωτιά στήνεται κυκλικός παραδοσιακός τελετουργικός χορός από τους κατοίκους του χωριού.

Προσφέρονται διάφορα νηστίσιμα εδέσματα, όπως κουραμπιέδες και μπακλαβάς με σουσάμι, συνταγές Καππαδοκίας.. Όταν «καθίσει» η φλόγα, όλοι οι χωριανοί παίρνουν από ένα μισοκαμμένο κλαδί και με η φωτιά αυτή ανάβουν το καντήλι στο σπίτι. Με το κάρβουνο του κλαδιού χαράζουν το σημείο του Σταυρού στην είσοδο του σπιτιού και του στάβλου τους.
Όταν χωνέψει η φωτιά σβήνουν με νερό τα κάρβουνα και τα μαζεύουν για το θυμιατό και τις άλλες ανάγκες του ναού. (Στην άδενδρη και άξυλη Καππαδοκία τα κάρβουνα αυτά ήσαν πολύτιμα για τις χρηστικές ανάγκες του ναού).
Η πυρά , πανάρχαιο μέσον κάθαρσης και εξαγνισμού προετοίμαζε τους Χριστιανούς να δεχθούν το Άγιο Φως που εν είδει περιστεράς επεφάνει στον Ιορδάνη ποταμό.
Η όλη τελετή, ενίσχυε την πίστη στα δρώμενα της θρησκείας μας και συνέβαλλε ταυτόχρονα στην οικονομική ενίσχυση του ναού και τον εφοδιασμό του με τα πολύτιμα κάρβουνα.
Πλειοδότες για την αφή της πυράς ήσαν συνήθως οι ξενιτεμένοι επιτυχημένοι έμποροι ή επιχειρηματίες που τις άγιες ημέρες των εορτών γύριζαν στον τόπο της καταγωγής τους όπου ήταν οι οικογένειές τους.
Πηγή : 
http://www.komotinipress.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...